Kathaks podróżował od wsi do wsi i zarabiał na życie opowiadaniem legend, tekstów świętych ksiąg i hymnów religijnych, pomagając sobie przy tym tańcem i śpiewem.
Tradycyjnie, spektakl odbywa się wśród siedzącej dookoła tancerza widowni, bez podwyższonej sceny. Tancerz zazwyczaj wykonuje kilka gestów, po czym zastyga na moment w jakiejś pozie, wykonuje znowu kilka gestów i znowu się zatrzymuje. Charakterystyczne dla tego tańca są bardzo szybkie ruchy nóg związane z uderzeniami stóp o podłogę. Tło muzyczne tworzy gra na tabli, czasem sarangi. Sam tancerz ma przyczepione do kostek dzwoneczki ghungroo.
Styl płynnie łączy w sobie elementy kultur hinduskiej i muzułmańskiej, a okres jego szczególnej popularności to panowanie islamskiej dynastii Wielkich Mogołów.
Ze względu na podobieństwo ruchów rąk, nóg oraz podobną rytmikę istnieją teorie, że od kathaku pochodzi hiszpański taniec flamenco, który dotarł tam razem z migrującymi Romami.
