Instrument ma13 strun, strojonych specyficznie do danego utworu. Długi korpus instrumentu wykonany jest najczęściej z drzewa paulowni i porównywany do sylwetki "śpiącego smoka". Choć współczesne odmiany koto nie są aż tak bogato zdobione jak w czasach cesarskich, to wciąż strona estetyczna jego wykonania jest niezwykle istotna. Technika gry polega na wzbudzaniu strun nakładkami z kości słoniowej zakładanymi na palce prawej ręki. Lewą ręką reguluje się długość strun w trakcie grania i wzbogaca brzmienie ozdobnikami.
W dawnych czasach koto służyło przede wszystkim ceremoniom cesarskim i rytuałom religijnym. Obecnie jest instrumentem o niezwykłych właściwościach sonorystycznych, który inspiruje muzyków i kompozytorów związanych z różnymi gatunkami muzycznymi. Tradycyjnej grze na koto towarzyszy śpiew lub japoński flet shakuhachi, współcześnie komponowane utwory na koto bazują również na europejskiej pentatonice.
