W FOLKOWYM TONIE
Na kilkanaście wysłanych zaproszeń do wzięcia udziału w sondzie, odpowiedziało dziewięciu dziennikarzy, mniej lub bardziej zawodowo zajmujących się opisywaniem sceny etno-folkowej. Oto ich etno-folkowe naj... w 2014 r.
Czy pamiętają państwo folkową "aferę", dotyczącą zespołu Brathanki i węgierskiego muzyka Ferenca Sebő? Sprawa zakończyła się polubownie wspólnym koncertem w S1 i z czasem została zapomniana. Tymczasem na Bałkanach...
Rok temu, w stołecznym DK Rakowiec, ruszyła nowa scena Etnoinspiracje. Przez pół roku, co miesiąc, można było obejrzeć na żywo znany folkowy zespół. Jesienią nadeszły Etniczne Inspiracje z kilkoma niespodziankami.
Prawie zupełnie nie istniejące (z nielicznymi wyjątkami) w oficjalnych i komercyjnych mediach, ukryte w przepastnych przestrzeniach internetu, odsłuchiwane i oglądane przez fanów i pasjonatów etno-folku.
W zeszłym roku napisałem, że mijający był dziwny. Ten był dla mnie jeszcze bardziej zakręcony, niż poprzednia pięciolatka. I podobnie jak poprzednio, trafiły się wyraziste muzyczne perełki. Oto moje podsumowanie.
Scena manele zdecydowanie nie odpuszcza i na początek 2015 roku gotowych jest już wiele hiciorów, do których "nóżka podryguje". Prezentuję Wam zatem kolejny, subiektywny przegląd "zakazanej" muzyki z Łuku Karpat i Wołoszczyzny.
Prawie w tym samym czasie wyjąłem ze skrzynki pocztowej dwa zacne krążki, z dwóch stron folkowego świata. Oba z nich przyniosły balladowe brzmienia, niosące zarówno wewnętrzny spokój, jak i impuls dający kopa do działania.
Lubelskie "Mikołajki Folkowe" to Festiwal przez duże "F", na który jeździ się z wielu powodów, nie tylko muzycznych. To najbardziej folkowy z festiwali i licząca się dziś impreza środowiskowa. W tym roku byliśmy tylko jeden dzień, ale jaki.
Piąty raz do Gliwic zjechali szantymeni z różnych zakątków Polski oraz zagranicy. Tym razem festiwal trwał aż trzy dni, a w programie znów pojawiły się nowości, m.in. koncert folkowy. Jak zwykle było dużo wspólnego śpiewania i grania.
Co jakiś czas przeglądam nowości folkującej odmiany muzyki lekkiej, łatwej i przyjemnej z Bałkanów. Znów zapowiada się aktywny czas manelowo-czałgowych wykonawców. Oto kolejna porcja hitów tej jesieni. Hajde, sus, bine asa!
W tym roku dane mi było uczestniczyć w wydarzeniach festiwalowych tylko dwa dni, w środę i w niedzielę. Dzięki transmisjom radiowym mogłam też wysłuchać koncertu piątkowego. Wrażenia i przemyślenia mam takie.
Orkiestra św. Mikołaja znalazła się w podręczniku do muzyki dla szkoły podstawowej. To wreszcie - choć częściowe - zauważenie działalności zespołu, wokół którego powstało całe środowisko i wiele cennych inicjatyw, propagujących kulturę ludową.
Instytut Muzyki i Tańca co roku 1 października, w Międzynarodowym Dniu Muzyki, ogłasza specjalne przesłanie na ten szczególny dzień. Tym razem, z okazji Roku Kolberga, słów parę skreślił Krzysztof Trebunia-Tutka.
Trzy dni z muzyką, muzykowaniem, tańcem, śpiewem, a nawet teatrem. Dni rozmów, spotkań, nauki, odpoczynku, niespodzianek, zawirowań pogody - ot, cały "Zamek". Dodajmy, że znów z gwiazdami światowego formatu w programie.
O muzyce tradycyjnej Włoch wiedziałem niewiele. Kilka razy wpadło mi coś na youtube, raz miałem okazję posłuchać na żywo krótkiego koncertu. Większość z tego, co z muzyki włoskiej słyszałem dotąd, pochodziło z filmów.
To fani sprawili, że ta impreza, po dwóch latach przerwy, wróciła, i to z ciekawym programem, na mapę kulturalną Lublina. To fani sprawili, że atmosfera w Ogrodzie Saskim tego lata, była jeszcze gorętsza, niż zwykle, gdy zabrzmiało "Hello Folks!".
W nocy, z 10 na 11 lipca b.r. odszedł Antoni Kania, jeden z prekursorów polskiego folku, wielki muzyk i wspaniały człowiek. Przyjaźnił się między innymi ze Stanisławem Jaskułką, który tak wspomina Antka w rozmowie z nami.
To był już 20 festiwal Słowian i Wikingów na Wolinie. Tym razem pojechałem tam przede wszystkim jako wykonawca, a ściśle - jako DJ. Ponieważ grając nie da się jednocześnie być widzem, więc tym razem relacja z innej perspektywy.
Sezon wakacyjny to sezon festiwali, jak co roku przygotowaliśmy dla was mały zapowiednik, który pomoże Wam się zorientować co w festiwalowej trawie piszczy. Tym razem część druga poświęcona imprezom sierpniowym.
Pod białoruską granicą zjawili się rumuńscy lautarzy, ukraińscy kozacy, polscy górale, klezmerzy i wielu innych. Z wielkiej sceny plenerowej popłynęły w niebo nuty tradycyjne, etniczne, folkowe, a nawet folk-rockowe. Pachniała dobra strawa.
Jedną z gwiazd tegorocznego festiwalu "Z Wiejskiego Podwórza" była światowej sławy cygańska orkiestra Taraf de Haidouks z rumuńskiego Clejani. Oprócz sceny muzykującą ekipę widywaliśmy także na... rampie kolejowej.
Od niemal 9 lat należą do czołówki naszej sceny etno-folkowej. Fascynuje ich muzyka cygańska, lecz na jej podstawie tworzą zupełnie nową jakość. Uhonorowani licznymi nagrodami, wydali dwie płyty i dalej snują kolejne plany.
Nadeszło lato, a z nim bogaty sezon koncertowy i liczne festiwale. Znów staramy się Wam przedstawić te najciekawsze i te, które gwarantują wysoki poziom artystyczny. Dokąd warto pojechać po muzykę etniczną w te wakacje?
Czałga, słowo pochodzenia tureckiego, budzące na Bałkanach ciarki - podobnie jak słowo "manele". Niedawno pisaliśmy o rumuńskich hitach na lato, ale nie tylko rumuńska scena szykuje się na sezon. Czas na czałgę!
Ruch na polskiej scenie etno-folkowej zrobił się niesamowity. Wiosna i nadchodzące lato, to dobry czas na premiery. Wielu wykonawców przed letnimi trasami prezentuje swoje nowości. Oto kilka wybranych z ostatnich miesięcy.
Rumuńskie manele, podobnie jak bułgarska czałga, fińska humppa czy nasze rodzime discopolo przyprawia o gęsią skórkę szeroko rozumiany "mainstream". Nie przejmując się zbytnio krytyką "wielkich", scena serwuje hit za hitem.
W zmienionej formule niektórych konkursów i z nowymi nagrodami przeminęła po raz 17 "Nowa Tradycja". Jak zwykle wypełniły ją cztery dni emocji i muzyki spod znaku etno i folk. Pora na krótkie podsumowanie i parę refleksji.
Trzy dni trwała II Konwencja Muzyki Polskiej, na której spotkali się przedstawiciele środowiska muzycznego. Najbardziej ciekawiły nas tematy związane z muzyką tradycyjną i folkiem, zwłaszcza wnioski z pewnego Raportu.
Kilka majowych dni przeplatanych było zmienną pogodą, od pełnego słońca po rzęsiste opady. Był to jednak świetny czas, by skoczyć w teren poszukać etno, tym razem poza stolicą.
Tegoroczna edycja mazurkowego festiwalu zbiegła się z obchodami Roku Oskara Kolberga, co nie pozostało bez wpływu na program imprezy. Było długo, różnorodnie, tanecznie i ciekawie. A publiczność co roku nie zawodzi.
Łódzki Ogólnopolski Studencki Przegląd Piosenki Turystycznej YAPA, jest festiwalem zdecydowanie niebanalnym. To przede wszystkim dobra muzyka, ale też bogate, okołofestiwalowe życie towarzyskie i ciekawe grupy konkursowe.
Wspólnym występem zespołu Carrantuohill i Treblers zakończyła się piąta edycja Weekendu Kultury Irlandzkiej, imprezy, która już na dobre wpisała się w życie kulturalne stolicy Zagłębia. W tym roku bito tu rekordy frekwencji.
Dziesięciolecie obchodów bułgarskiego święta wina Trifon Zarezan udało się znakomicie. Biletów zabrakło na kilka dni przed wydarzeniem, sala Rakowca pękała w szwach! Jak na jubileusz przystało, nie zabrakło niespodzianek.
W zeszłym roku mimowolnie szukałem etno, z początkiem tego roku etno przyszło do mnie. Wieści muzyczne, które spłynęły z kraju i ze świata odebrałem jako dobry znak i błysk pozytywnej energii, której ostatnio jakby niezawiele...
Wrocławski zespół Chudoba świętował na specjalnym koncercie w Synagodze pod Białym Bocianem w towarzystwie znakomitych gości - znanej wszystkim fanom folku rodziny Słowińskich oraz pieśniarki Bente Kahan.
Rok 2013 był rokiem kontrastów, wręcz: dziwnym. Co nie znaczy, że złym, po prostu zupełnie innym od 2012 czy 2011. Niemniej trafiły się płyty wyraziste. Niektórzy wykonawcy miło zaskoczyli. Czas na noworoczne podsumowanie.
Singiel to nie tylko osoba żyjąca w pojedynkę. Singiel to potężny oręż w walce o słuchacza, także w muzyce folkowej. Dawniej kojarzony z małą czarną płytką, ale czasy się zmieniają, więc formy i kanały promocji i dystrybucji muzyki także.
Raduza - pieśniarka, która zaczynała od grania swoich piosenek na ulicy, dziś należy do czołówki sceny folk u naszych południowych sąsiadów. Ale bywa i u nas, ostatnio została zaproszona jako gwiazda na festiwal bardów w Warszawie.
To niewątpliwie muzyczna uczta dla miłośników piosenki autorskiej i poezji śpiewanej. Od wielu lat jest to tak rozległy festiwal, że czasem ciężko pogodzić sprawy codzienne ze wszystkimi muzycznymi propozycjami organizatorów.
Przez cztery dni w Domu Kultury Rakowiec można było usłyszeć muzykę z różnych stron świata, od greckiej, arabskiej, po perską, litewską, słowacką, romską, łemkowską, polską i amerykański folk... To wróciły Etniczne Inspiracje!
Do Ząbkowic Śląskich trafiłem pierwszy raz, a przygnał mnie tam jubileusz istnienia jednej z ważniejszych grup polskiej sceny folkowej oraz ciekawość miejsca, gdzie wszystko się zaczęło i gdzie odbywała się kultowa "Folk Fiesta".
Za nami już kolejne międzynarodowe targi muzyki świata WOMEX, które tym razem przygarnęło walijskie Cardiff. Wśród wystawców dwa stoiska z Polski, wśród gości targów, Polaków nieco mniej. Sama impreza bez rewelacji.
Przez wiele lat moja uwaga koncentrowała się na muzyce celtyckiej, a później na tradycyjnym folku morskim. Bogactwo zwłaszcza tego ostatniego przyćmiło chęć poznawania innych odmian folku. Na szczęście tylko do czasu.
Na początku października, w Lublinie, w ramach trasy "Spirits of Old God’s Tour" wystąpili: Morhana, Grai i Radogost. Wymienionych supportowały młodsze stażem zespoły, lubelski Black Velvet Band i Netherfell z Krakowa.
Dwie zacne postacie rodzimej sceny alternatywno-mrocznej łączą siły. Cząstka Żywiołaka z pogańską energią i cząstka mrocznego, zimnofalowego Beltaine Improved. Zderzenie neo-ludowego grania z tradycyjną nutą miast lat 80.
Ta jesień, mimo bardzo chłodnych dni, ogrzewana jest muzyką! Pod koniec września fani folkmetalu mogli czuć się usatysfakcjonowani, do Warszawy przybyli bowiem tłumnie Bogowie folkmetalowego grania. I wypadli świetnie!
Ostatniego dnia festiwalu publiczność została przeniesiona do świata grupy etnicznej Garifuna, zamieszkującej Amerykę Środkową. Poznaliśmy ich kulturę, wspomnieliśmy też wielkiego jej orędownika i promotora.
Czwartego dnia festiwalowa publiczność wybrała się w podróż na wyspy Trynidadu i Tobago oraz do Nowej Zelandii. Egzotyczne calypso i budzący skrajne emocje taniec haka zaczarowały namiot Skrzyżowania Kultur.
Trzeciego dnia warszawskiego festiwalu na scenie spotkali się mistrzowie, co już jest niejaką tradycją, starając się pokazać prawdziwe skrzyżowanie kultur, łączące różne tradycje, style. Finał to współczesne spojrzenie na tradycję.
Drugi dzień festiwalu to spotkanie z różnymi artystami, najpierw w trakcie konferencji, a później na wieczornym koncercie. Tego dnia za sprawą muzyki powędrowaliśmy nad Morze Śródziemne, nad Ocean Indyjski i do samej Afryki.
Archiwum
- 2018
- 2017
- 2016
- 2015
- 2014
- 2013
- 2012
- 2011
- 2010